Απευθύνθηκα στον Jacob Buczarski, αφού άκουσα και απόλαυσα το "Phobos Monolith". Είναι ο αστροναύτης μέσα στο διαστημόπλοιο Mare Cognitum και όλα όσα περικλείουν αυτήν την μουσική έκφραση γίνεται με αγάπη για το σύμπαν, το ανεξήγητο και το άπιαστο.
Ο Jacob είχε την καλοσύνη να πάρει τον χρόνο του και να σκεφτεί τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου και τα βραβεία μπορούν να φανούν παρακάτω. Υπάρχει μία συγκεκριμένη φράση που μου έκανε όμορφη εντύπωση, γιατί δείχνει ένα υγιές μυαλό και μία προσέγγιση στις ιδέες που εξερευνώνται που δεν είναι και τόσο συνηθισμένο
"Ποια ομορφότερη ιδέα υπάρχει για να αναλογιστεί κάποιος καλλιτεχνικά;" J.B.
Μ.Ν.: Γεια σου Jacob. Το “Phobos Monolith” καλωσορίστηκε από τα μέσα του διαδικτύου και διάβασε πολύ καλές απόψεις για το album σου. Αν και, θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τη πλευρά μου καθώς δεν χρησιμοποίησα τους ‘προπαγανδιστικούς μηχανισμούς’ μου, εννοώ το blog μου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε το “Phobos Monolith” να φτάσει στο ευρύτερο δυνατό ακροατήριο. Μου φαίνεται πως έχεις μία τάση να εξερευνάς ιδέες με διαστημικές εικόνες. Συνδέεις το σύμπαν με τη συνείδηση. Βλέπεις μία σύνδεση μεταξύ των δύο? Είναι το σύμπαν που περιέχει τη συνείδηση ή είναι το ανάποδο? ‘Εγώ’ περιέχω ‘αυτό’ ή ‘αυτό’ περιέχει ‘εγώ’;
J.B.: Χαίρετε! Μην ανησυχείς για αυτό, καθώς φαίνεται να το διορθώνεις τώρα! Εκτιμώ τη δυνατότητα που μου δίνεται να μιλήσω μαζί σου.
Υπάρχει, προφανώς, μία σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο μεγάλων θεμάτων, της ανθρώπινης συνείδησης και του σύμπαντος, στιχουργικά. Ο πιο βασικός λόγος πηγάζει από το γεγονός πως το να μελετάς το σύμπαν είναι ένας τρόπος για να διευρύνει κάποιος τη συνείδηση του και την συνείδηση του εαυτού του με ένα τρόπο ο οποίος δεν είναι δυνατός με κάποια άλλη μέθοδο. Το να έχεις ένα τρόπο αντίληψης ο οποίος έχει μόνιμα επίγνωση της θέσης του στον κόσμο είναι ένας τρόπος για να έχεις μια ισορροπημένη αντίληψη σαν ανθρώπινο ον, με επίγνωση της σχετικά μικροσκοπικής θέσης του καθώς και της ύστατης σημαντικότητας του και να εφαρμόζει αυτή τη γνώση με τον ανάλογο τρόπο.
Αυτό το γεγονός, κατά κάποιο τρόπο, οδηγεί στην διευρυμένη ιδέα της σημαντικότητας της συνείδησης στον κόσμο. Σχετικά με την ιδιαίτερη ερώτηση σου, ο κόσμος και το ‘εγώ’ είναι ένα και το αυτό – είμαστε η μέθοδος του κόσμου στην παρατήρηση του εαυτού του. Έτσι, μπορώ να γράφω για τη συνείδηση και το ‘εγώ’ καθώς και για τη συνείδηση τεράστιων ουράνιων σωμάτων, που συνήθως αναφέρονται ως άψυχα και θα παραμείνουν το ίδιο και το αυτό. Η εικόνα του συνειδητού σύμπαντος, να αλλάζει και να ταράζεται, να τα βγάζει πέρα με τη δικιά του ύπαρξη είναι η εικόνα που εγώ θέλω να αποτυπώσω στιχουργικά.
M.N.: Η μουσική σου είναι ένα τέλειο και ταιριαστό όχημα για αυτού του είδους τις παρατηρήσεις. Αλλά, αυτό που βρίσκω ενδιαφέρων είναι το υπόβαθρο. Το δικό σου υπόβαθρο. Τι σε οδήγησε να έχεις αυτή την εσωτερική ανάγκη για εξερεύνηση? Είναι το πολιτισμικό σου υπόβαθρο; Ο τρόπος που μεγάλωσες; Ή ήταν κάτι για το ποίο δεν είχε ποτέ επιλογή; Είναι όλα προκαθορισμένα; Δηλαδή, ο τρόπος που παίζεις μουσική και γράφοντας θεματικούς στίχους για το διάστημα είναι κάτι που το νιώθεις οικείο και πολύ κοντά στην αντίληψη σου περί ζωής;
J.B.: Έχω παίξει πολλά διαφορετικά είδη μουσικής με πολλούς διαφορετικούς θεματικούς στίχους και ποτέ δεν ένοιωσα μία σύνδεση με τέτοιο τρόπο όπως όταν αποφάσισα να αλλάξω θεματολογία προς τη συνείδηση και τον κόσμο. Όταν αρχικά, ξεκίνησα να γράφω κομμάτια για αυτό που θα κατέληγε το πρώτο μου full-length album έγραψα πολλούς τυπικούς black metal σχετικούς και αποδεκτούς στίχους, γύρω από την αντι-θρησκεία. Αυτό το ένιωθα ολοκληρωτικά αφύσικο καθώς δεν ένιωθα κάποια έλξη για αυτά τα πράγματα. Απλώς μιμούμουν την τυπική black metal αισθητική και μόλις το συνειδητοποίησα επέλεξα να βρω κάτι πιο μεστό για μένα.
Θυμήθηκα τον εαυτό μου όταν ήμουν νέος και γεμάτος θαυμασμό για το σύμπαν, την απεραντοσύνη και την ομορφιά του. Θυμάμαι να χάνομαι στη σκέψη για το ποια μπορεί να είναι η θέση μου μέσα σε αυτό. Επίσης σκέφτηκα το πως το black metal κρατούσε τη φύση ψηλά και την εγκωμίαζε και πως θα μπορούσε, επίσης, να εγκωμιάζει την κοσμική φύση. Συνειδητοποίησα πόσο θα μπορούσε να εξερευνηθεί από αυτό, ακόμα και μόνο μέσα στο μυαλό σου, απλώς αναλογιζόμενος τούτο, και καθώς η γνώση μας είναι τόσο περιορισμένη, να φαντάζομαι ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Έτσι, ο κόσμος ( σύμπαν ) , έγινε η μούσα μου. Αυτό ήταν ένα μεγάλο κίνητρο για την δημιουργικότητα μου και μου έδωσε κάτι πραγματικό και προσωπικό να εκφράσω.
M.N.: Αν και συνηθίζω να απορρίπτω την έννοια του ταμπελώματος της μουσικής, είναι ένας καλός τρόπος για να επικοινωνούμε λεκτικά το τύπο της μουσικής που ένα συγκρότημα παίζει. Είδα πως οι Mare Cognitum είναι αρχειοθετημένοι κάτω από την ταμπέλα ‘Progressive and/or Atmospheric black metal.”. Μπορώ να το δεχτώ αυτό. Είναι ένας καλός τρόπος επεξήγησης της μουσικής των Mare Cognitum. Εσύ πως θα την περιέγραφες; Δεν είναι απαραίτητο να βάλεις ταμπέλα, απλώς περιέγραψε την.
J.B.: Οι Mare Cognitum είναι σχεδιασμένοι για να τραβήξουν τη συνείδηση του ακροατή στα άγνωστα όρια του σύμπαντος. Πυκνή διαστρωμάτωση κιθάρων και synthesizers, τραχείς κραυγές και σταθερά, διακεκριμένα κρουστά σχηματίζουν ηχητικά τοπία τα οποία είναι το τέλειο soundtrack για να περάσεις δίπλα από το αγαπημένο σου νεφέλωμα.
M.N.: Στο πρώτο κομμάτι, υπάρχει μία συγκεκριμένη στιγμή που μου φέρνει στο μυαλό το “Ashes” των Psychotic Waltz. Συγκεκριμένα, είναι το solo/lead από το 11:11 μέχρι το 11:33. Ίσως να οφείλεται στις σχετικές αναμνήσεις μου αυτή η σύνδεση. Αλλά, αφού ξεκινήσαμε, ας πάμε λίγο παρά πέρα με αυτό. Δημιουργείς πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις, με ένα βασικό riff και μελωδίες που χτίζονται η μία πάνω στην άλλη, δημιουργώντας ένα έντονο συναισθηματικό διάστημα-χώρο για τον ακροατή. Αυτό είναι η ‘υπέρβαση’ (transcendence ); Είναι περιορισμένο στη εμπειρία ενός, συναισθηματική και λογική, ή είναι ένα μέσο που κουβαλά το νου ενός πέρα από το πεπερασμένο και έξω στο άπειρο;
J.B.: Βλέπω την υπέρβαση σαν την ολοκληρωτική αποκοπή από το συνειδητό νου από συναισθηματικής σκοπιάς – μια σύντομη διορατικότητα στην ύπαρξη όπου οι ανθρώπινες ανάγκες είναι άσχετες. Είναι ένας συμπαντικός τρόπος αντίληψης στην οποία, αξία τοποθετείτε σε όλα τα πράγματα με ισορροπημένο μέτρο. Ένα μέρος όπου το χαοτικό σύμπαν είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι και είναι σε απόλυτη γαλήνη. Καθώς ένας παρατηρεί το σύμπαν με αυτό το τρόπο, το άτομο αυτό μπορεί επίσης να βρίσκεται σε γαλήνη.
Μ.Ν.: Στο “Noumenon” ξεκινάς με μία περιγραφή μιας εξωτερικής εικόνας και κινείσαι προς τις εσωτερικές εικόνες, δημιουργημένες από το μυαλό. Θεωρώ πως είναι μια επιτυχημένη μεταφορά και ένα φιλόξενο ταξίδι για τον ακροατή. Έχεις μια αγάπη για το διάστημα και ίσως να έχεις και κάποιες γνώσεις πάνω στην αστρονομία. Τι σε εμπνέει στο διάστημα; Είναι απλώς το διάστημα εκεί έξω, ή μία διασύνδεση μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού διαστήματος για το οποίο γράφεις; Ιδέες όπως χρόνος, παράλληλα σύμπαντα, μοναδικότητα (singularity – επιστημονικός όρος). Όλα τους αποτελούν αντικείμενο μελέτης από επιστήμονες και φιλοσόφους. Ποια είναι η θέση τη τέχνης μεταξύ αυτών των ιδεών και θεμάτων; Νιώθεις σαν ένα παιδί γεμάτο με περιέργεια για τον κόσμο και τα θαύματα τα οποία έχει κρυμμένα από εμάς;
J.B.: Το σύμπαν είναι το τρέχων οριστικό τέλος στην κατανόηση μας. Έξω από αυτό δεν υπάρχει γνώση. Είναι το απόλυτο άκρο το οποίο μπορεί να συλληφθεί. Με συναρπάζει να προσεγγίζω αυτό το όριο. Τι ομορφότερο θέμα/ιδέα υπάρχει για να αναλογιστεί κάποιος καλλιτεχνικά; Αν και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να το εξερευνήσουμε στη ζωή μας, μπορώ να το εξερευνώ και να το εκφράζω μουσικά, το οποίο είναι και το καλύτερο που μπορώ να επιστρατεύσω και με αυτό το τρόπο το καταλαβαίνω καλύτερα. Όπως προανέφερα, η παιδική μου περιέργεια είναι το κίνητρο για αυτό, αν και η κατανόηση μου γύρω από αυτό από μία επιστημονική σκοπιά είναι, κατά την άποψη μου, όχι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη, με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό η γνώση πως παρουσιάζω τουλάχιστον μια μορφή του προσωπικού μου θαυμασμού, σε άλλους. Είναι ο δικός μου τρόπος να εξερευνώ το κόσμο και νομίζω πως αυτή η μορφή καλλιτεχνικής εξερεύνησης είναι κάτι το οποίο πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν και συνδέονται μαζί του.
Μ.Ν.: Τι είναι “Phobos Monolith”; Και που βρίσκεται; Μέσα μας ή στον περίγυρο μας; Αυτό το σύμβολο εκφράζει κάτι συγκεκριμένο που είχες στο νου σου και ένιωθες πως είναι τέλειο να χρησιμοποιηθεί σαν όνομα για το album;
J.B.: To “Phobos Monolith”, αν και είναι ένα πραγματικό μέρος πάνω στο φεγγάρι του πλανήτη Άρη, αναπαριστά το συντριπτικό συναίσθημα του να πέφτεις πάνω σε ένα τεράστιο μυστήριο. Χωρίς να κατανοείς πλήρως το μυστικό του, αυτό στροβιλίζεται γύρω σου και σε περιβάλλει και σου δίνει την ανεξέλεγκτη δύναμη να σκαλίσεις βαθύτερα και να ανακαλύψεις περισσότερα. Αυτό είναι το συναίσθημα που ένοιωσα όταν διάβασα το όνομα για πρώτη φορά και δε μπορώ να εξηγήσω γιατί. Φαντάστηκα ένα μέρος, όχι πολύ διαφορετικό από το εξώφυλλο του album και το συναίσθημα που θα σε γέμιζε και αυτό το συναίσθημα ήταν που ήθελα να απεικονίσω με το album.
Μ.Ν.: Κυκλοφόρησε περίπου πέντε μήνες πριν και έχω δει πως είσαι αρκετά παραγωγικός. Μπορούμε να περιμένουμε κάτι μέσα στο 2015? Εσύ είσαι το συγκρότημα. Αυτό είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, κυρίως στο black metal. Τι σε οδηγησε σε αυτό το μονοπάτι; Είμαι σίγουρος πως έχεις απόλυτο έλεγχο πάνω στη δημιουργική διαδικασία, αλλά αυτό που σκεφτόμουν είναι πως μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες εδώ. Ίσως μια έλλειψη επικοινωνίας με τους μουσικούς που συνεργάστηκες. Θα δούμε τους Mare Cognitum να ερμηνεύουν ζωντανά ή είναι αυτή η εμπειρία αποκλειστικά για το σπίτι;
J.B.: Απολύτως. Μέσα στο 2015 θα δούμε την κυκλοφορία ενός split μαζί με τους Aureole σε CD και LP. Επίσης θα υπάρχουν επανεκδόσεις όλων των προηγούμενων κυκλοφοριών σε διάφορα format – τα περισσότερα από τα οποία δεν μπορώ ακόμη να ανακοινώσω. Αυτό το οποίο μπορώ είναι την κυκλοφορία του “Phobos Monolith” σε LP, το οποίο βρίσκεται ήδη στο εργοστάσιο εκτύπωσης.
Όσον αφορά το γιατί το πάω solo, απλώς το βρήκα το πιο παραγωγικό. Πέρασα χρόνια σε κάποια group τα οποία εν τέλει ξεφούσκωσαν χωρίς ούτε μία κυκλοφορία, καμιά φορά χωρίς ούτε μια ζωντανή εμφάνιση. Αν και απολαυστικό για το χρόνο του, όχι και τόσο παραγωγικό. Έβαζα την ενέργεια μου σε αυτά τα project μόνο για να τα δω να αποτυγχάνουν για λόγους έξω από τον έλεγχο μου. Οπότε αποφάσισα να τα αναλάβω όλα το οποίο κατέληξε να δουλεύω με ένα ρυθμό ο οποίος με κάνει να νιώθω χαρούμενος, ενώ ταυτόχρονα μου επιτρέπει να παράγω το δικό ακριβώς όραμα.
Δεν έχω και πολύ θέληση να παίξω σε συγκροτήματα τώρα, αλλά μου λείπουν οι ζωντανές εμφανίσεις. Αν και με ρωτούν αρκετά συχνά για κάποια ζωντανή εμφάνιση των Mare Cognitum, και μου αρέσει αυτή η ιδέα, δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα. Αν ποτέ συμβεί, η προσπάθεια που απαιτείται θα σήμαινε ότι για μία μεγάλη περίοδο δεν θα υπήρχε καινούριο υλικό από τους Mare Cognitum, και νομίζω πως η δημιουργία καινούριας μουσικής σημαίνει πολλά περισσότερα για μένα από τις ζωντανές εμφανίσεις, αυτή την περίοδο.
M.N.: Jacob, σε ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες να απαντήσεις αυτές τις ερωτήσεις και, πάνω από όλα, σε ευχαριστώ για τη μουσική σου. Sky agape be upon you.
J.B.: Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία. Και σε σένα επίσης!
0 σχόλια:
Post a Comment