Το άλογο μου είναι κουρασμένο έπειτα από τόσες ώρες ταξιδιού, διαμέσου του
μεγάλου βάλτου του παγωμένου βορρά, κοντά στα σύνορα της μεγάλης μας Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας. Είμαι και εγώ κουρασμένος και έχω καταναλώσει και την τελευταία
σταγόνα νερού καθώς και το φαγητό που κουβαλούσα μαζί μου. Η αποστολή μου όμως
είναι υψίστης σημασίας. Πρέπει να περάσω το μονοπάτι του πράσινου ποταμού και
να φτάσω τον μικρό καταυλισμό μας, που βρίσκεται εγκατεστημένος κοντά στο
γκρίζο δάσος, βρέξει χιονίσει.
Πρέπει να σας ειδοποιήσω, αδέλφια μου, για τον επερχόμενο στρατό των Βησιγότθων,
που περπατούν με γρήγορο ρυθμό προς το μικρό αλλά σημαντικό φυλάκιο μας.
Οφείλουμε, με κόστος την ίδια μας την ζωή, να το υπερασπιστούμε. Δεν πρέπει
κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να τους επιτρέψουμε να περάσουν την γέφυρα και
εάν αυτό σημαίνει πως πρέπει να την καταστρέψουμε, ας είναι. Είμαστε οι
πολεμιστές, είμαστε οι ιχνηλάτες, είμαστε οι ατσάλινες φωνές μέσα στη νύχτα.
Αλλά, καθώς τα γράφω αυτά βιαστικά, οφείλω να παρουσιάσω τα πρόσφατα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτήν την αναπάντεχη στροφή στον πόλεμο μας. Είδα, με βαθιά λύπη και πόνο στη καρδιά μου, το δασικό χωριό μου, το μόνο σπίτι που έχω γνωρίσει, να καταναλώνεται από τις φωτιές. Ήρθαν από τον βορρά με σίδερο και φωτιά, καθώς το φεγγάρι στο τέλος του Οκτώβρη αναδύθηκε μέσα από την ομίχλη. Και εγώ, ένας αλαβάστρινος μάρτυρας στην ιεροτελεστία τους, είδα δεκατρείς κουκουλωμένες φιγούρες να υποκλίνονται βαθιά, μέσα στο δάσος και να μαζεύονται για την θυσία, καθώς εγώ στεκόμουν εκεί, παρατηρώντας με το μάτι ενός κατασκόπου, με φόβο και δέος, με μεγάλη προσδοκία και ελπίδα, τον ουρανό του γερασμένου Οκτώβρη να γεμίζει με αίμα και φωτιά σαν μια ορθάνοιχτη πύλη για τον κάτω κόσμο. Με οδύνη και τρόμο στην ψυχή μου, είδα πάνω από τον βωμό ένα νέο κορίτσι να αναδύεται με ψυχρά μαύρα στοιχειωμένα μάτια. Ήταν μια αιματηρή θυσία πάνω στον πέτρινο βωμό. Ήταν μια αρχαία ιεροτελεστία πάνω στο πεντάγραμμο και για αυτό, αδέλφια μου, σας γράφω. Σφυριά, αλυσίδες και καρφιά, όχι φόβος και αδυναμία είναι το μονοπάτι που διαλέξαμε. Πάντοτε αληθινή στον κώδικα, συμπαραστεκόμαστε. Υψώστε τις γροθιές σας δίπλα στα αδέλφια μας και σταθείτε αιώνια περήφανοι. Είμαστε οι αληθινοί και οι θαρραλέοι και για πάντα ένα με τον ήχο. Είμαστε η σιδερένια αδελφότητα και θα έρθουμε από τον νότο για ψυχρή και μισητή εκδίκηση.
Ελπίζω, εάν δεν φτάσω εκεί, αυτό το μήνυμα να φτάσει με κάποιο τρόπο στα
μάτια σας και να σας πληροφορήσει για το μαύρο σκοτεινό μέλλον που έρχεται προς
τα εμάς. Ελπίζω, σαν σύντροφος πολεμιστής, φίλος και αδελφός, να είμαι εκεί, να
στέκομαι δίπλα σας, και να ανακτήσουμε τη φωτιά του νου μας και να υψώσουμε τις
γροθιές μας ενάντια στον ουρανό.
Η βαριά μεταλλική προέλαση της στρατιάς των Βησιγότθων έρχεται και
οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι. Με γενναιότητα θα πολεμήσουμε, με περηφάνια θα
πέσουμε. Χαίρε αδέλφια μου. Τους ακούω στον άδειο πρωινό ουρανό, να έρχονται κοντύτερα
με κάθε μου ανάσα. Χαίρε αδέλφια μου. Έχω δρόμο μπροστά μου.
0 σχόλια:
Post a Comment