Kauan - Muistumia - review

To Doom είναι το είδος του Metal που ενσωματώνει την τραγωδία, την θεατρικότητα και την μεγαλοπρέπεια στο μέγιστο δυνατό βαθμό και για αυτόν τον λόγο είναι το πιο συναισθηματικό είδος ακραίας μουσικής που έχω ακούσει.  Αφήνοντας στην άκρη την υποκειμενικότητα μου, οι Kauan είναι ένα συγκρότημα που αναμειγνύει την μεγαλοπρέπεια του doom με στοιχεία folk, κλασσικά έγχορδα (βιολί και βιόλα), πλήκτρα και φωνητικές ερμηνείας που εκτείνονται από σκληρά σε καθαρά, αντρικά σε γυναικεία, κάνοντας αυτό το δημιούργημα πιο συναισθηματικό, ρομαντικό και μελαγχολικό, δίνοντας μια βαθιά και καλλιεργημένη προσωπικότητα στο συγκρότημα.

Δεν τους έχω ξανακούσει αν και έχουν κυκλοφορήσει είδη 4 album από το 2007 και το ‘Muistumia’ είναι μια επαναηχογράφηση έξι τραγουδιών από προηγούμενες κυκλοφορίες μαζί με ένα καινούριο, το ‘Unsoi’ που ανοίγει το album. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της κυκλοφορίας είναι τα βαριά riff του doom, που τόσο αγαπώ και ενορχήστρωση που μου θυμίζει αυτές του prog rock και του ατμοσφαιρικού metal που κυκλοφορούσε κυρίως κατά τα μέσα της δεκαετίας του 90.

Οι στίχοι είναι στα Ρώσικα και στα Φινλανδικά, που από τη μια πλευρά τους κάνουν ακατανόητους αλλά από την άλλη προσφέρουν μια εξωτική ακουστική εμπειρία, αφήνοντας των ακροατή να δημιουργήσει τα δικά του εικονικά τοπία, στο χιόνι και στον πάγο ενός άγνωστου κόσμου, περιπετειώδη και γεμάτο ενδιαφέρον.

Μπαίνοντας σε μια απομονωμένη ταβέρνα στη μέση της Τούνδρας, με λίγους μονάχα αγρότες και κυνηγούς να κάθονται γύρω από ζεστές εστίες φωτιάς, πίνοντας βότκα και συζητώντας την καθημερινότητα τους και τα προβλήματα τους, τον μεγάλο χειμώνα που είχε καταστρέψει τα σπαρτά πριν από πολλά χρόνια και ιστορίες των προγόνων τους όταν ήρθαν σε αυτό το απάνθρωπο μέρος να εγκατασταθούν κα να χτίσουν το μικρό τους χωριό.

Οι κυνηγοί να λένε μια ιστορία για ένα κυνηγό, ο οποίος έπειτα από το επιτυχημένο κυνήγι μιας μέρας, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια μεγάλη καφέ αρκούδα, λίγα μόλις μίλια βορειότερα και τον αγώνα που έδωσε, όχι μόνο για την ζωή του αλλά και για τις ζωές της γυναίκας του και των παιδιών του, καθώς τον περίμεναν να επιστρέψει φέρνοντας μαζί του φαγητό. Το όνομα αυτού είναι Kuu και είναι ο μυθικός δημιουργός του αρχαίου τους χωριού.

Αυτή είναι μια ιστορία που μόλις δημιούργησα, για να δώσω ένα παράδειγμα των εικονικών τοπίων που δημιουργούνται στη συνείδηση του γράφοντα κατά την ακρόαση του ‘Muistumia’. Όποτε συμβαίνει αυτό, ιδιαίτερα όταν συμβαίνει με αυτό τον φιλόξενο και προσβάσιμο τρόπο από τους καλλιτέχνες, είμαι κάτι περισσότερο από ευχαριστημένος. Μόλις βρήκα μερικούς καινούριους φίλους από τον βορρά. Φίλοι οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να αφηγούνται ιστορίες μέσα από τη μουσική τους και θεωρώ αυτό το album, όχι μόνο μια επιτυχείς κυκλοφορία μα και μία σημαντική για αυτούς. Υπάρχει ταλέντο εδώ και τους εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον. Θα τους ακούω.