Dreamlongdead – Arisehowlingdarkness: Of Cyclopean Masonry and non-Euclidean Geometry - Review

Ο νυχτερινός άνεμος της ερήμου ούρλιαζε. Η πυκνή άμμος χτυπούσε το πρόσωπο μου, αν και το είχα ήδη καλύψει με το κεφιγιέ μου και ένιωθα τον θομπά μου να γίνεται βαρύτερος όσο περνούσε η ώρα. Είναι σε τέτοιες στιγμές όπου ένα καραβάνι πρέπει να σταματήσει και να τακτοποιηθεί μέχρι να περάσει η αμμοθύελλα, αλλά αυτό που μας έκανε να σταθούμε ακίνητοι, ανίκανοι να κινηθούμε και να κάνουμε τις απαραίτητες προστατευτικές μανούβρες από την άμμο, ήταν μια βαθιά τσιριχτή φωνή που μετέφερε ο άνεμος. Ήταν μια σχεδόν ακατανόητη φωνή και είδα τον οδηγό μας, έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που γνώριζε απ’ έξω την έρημο, με τρόμο στα μάτια, να μουρμουρίζει και να κοιτά προς τον βαθύ νότο, εκεί όπου η νύχτα φώτιζε γύρω από ένα περιστρεφόμενο μπλε φωσφορίζον πολύγωνο φωτός. Αυτό ξεκαθάρισε σε μένα, καθώς και στους υπόλοιπους που βρίσκονταν εκεί, ότι αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη αμμοθύελλα.

Έπειτα από μερικές νευρικές προσαρμογές που κάναμε για να προστατευτούμε από την απειλητική άμμο, έψαξα να βρω τον ηλικιωμένο άνδρα και τον βρήκα να προσεύχεται δίπλα από μια αρχαία και κάποτε ιερή κολώνα, με τα μάτια σφαλισμένα, και να μουρμουρίζει μια γνωστή προσευχή. ‘Subhana Rabbiyal A’la.’ , είπε και πετάχτηκε πάνω, με τα χέρια του στραμμένα προς τον ουρανό καθώς η φωνή που έφερνε ο άνεμος ακούστηκε με καθαρότητα από τα αυτιά μας και τις τρομοκρατημένες καρδιές μας.

‘ROBA EL KHALIYEY. ANUNG UN RAMA.’

Δεν είχα ξανακούσει στη ζωή μου παρόμοιο ήχο, έναν ήχο που έκανε το σώμα μου να τρέμει με φόβο. Ο ηλικιωμένος άντρας γύρισε σε μένα, επαναλαμβάνοντας ψιθυριστά αυτό που μόλις ακούστηκε. ‘Roba El Khaliyey. Anung Un Rama. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό?’, με ρώτησε ρητορικά. ‘Το άδειο διάστημα. Αυτός είναι η πύλη.’ Τον κοίταξα συγχυσμένος, ανίκανος να καταλάβω τι σημαίνει. Ήξερα πως βρισκόμαστε στο Άδειο Διάστημα, την νότια Αραβική έρημο, αλλά ποιος είναι αυτός και για ποιο πράγμα είναι πύλη, ήταν άγνωστο σε μένα.

Βροντεροί ήχοι του doom άρχισαν να έρχονται μέσα από τον ουρανό και η αμμοθύελλα άρχισε να απομακρύνεται από εμάς, σε μία απόσταση και να δημιουργεί ένα μεγάλο κούφιο κύλινδρο γύρω μας, που αναπτυσσόταν προς τον ουρανό. Ανίκανοι να ξεφύγουμε, καλυμμένοι από το σκοτάδι, συνειδητοποίησα με απόλυτη βεβαιότητα πως αυτή είναι η τελευταία βραδιά στη ζωή μου. Είδα με καθαρό τρόμο τους συνάδελφους εμπόρους να μετατρέπονται από ειρηνικούς και καλούς ανθρώπους σε απεχθείς και φρενιασμένους ανθρώπους, όπου επιτίθονταν ουρλιάζοντας ο ένας ενάντια στον άλλο, με τα γυμνά τους χέρια, σαν να ήταν κυριευμένοι από δαίμονες.. Ο ένας μετά τον άλλο έπεφταν πάνω στην παγωμένη άμμο με αίμα να πετάγεται μέσα από τις φρέσκιες και βίαια δημιουργημένες πληγές τους. Με τα μάτια τους ρουφηγμένα προς τα μέσα, σαν μία εσωτερική ρουφήχτρα να τα τράβηξε και τα στόματα τους να μένουν ορθάνοιχτα σαν να τραγουδούσαν μία δυσοίωνη και σκοτεινή ψαλμωδία.

Γύρω μου, οι αμμόλοφοι υψώνονταν σταθερά και δημιουργούσαν τεράστια riff του doom και κάτω από εμένα εμφανίστηκε ένας λάκκος θανάτου και περιστρεφόμενου χάους. Διαμελισμένα άκρα και φθαρμένα ρούχα μαζεύτηκαν στο κέντρο από μία αδιόρατη δύναμη, χτίζοντας ένα μνήμα, και έμεινα μόνος να θαφτώ ζωντανός μαζί με τους Φαραώ. Εγώ, ένας έμπορος και οικογενειάρχης, συνειδητοποίησα τη μοίρα μου καθώς αυτή έγινε ξεκάθαρη σε μένα. Εγώ, ο μοναδικός επιζών, θα πλάγιαζα στο σκοτάδι για πάντα, καταδικασμένος και απέθαντος.

ANUNG UN RAMA. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΥΛΗ.