Ποιοι είναι τούτοι και πως βρέθηκαν στα αυτιά μου; Δεν θυμάμαι για να είμαι ειλικρινής. Από το πρώτο τραγούδι όμως που άκουσα, ένιωσα το αγκίστρι τους βαθιά στις πνευματικές μου σάρκες. Ιδιόμορφοι σε παρουσία και ιδεολογία. Οι αναζητήσεις τους είναι του ανατολικού θρησκευτικού μπλοκ. Τσακρα, δονήσεις, διαλογισμός και συλλογική συνείδηση.
Whatever man... Τα τραγούδια τους είναι μεγάλα, είναι μαμουθ χτισμένα με riff και μεράκι. Ξεδιπλώνεται κάθε τραγούδι τους, παίρνοντας τον χρόνο του για να αναπτύξει το θέμα του. Και μετά επαναλαμβάνεται. Το riff έρχεται, σε ανεβάζει, και φεύγει. Επιστρέφει ξανά και σε βάζει να κουνιέσαι λες και τους βλέπεις ζωντανά. Ξέρεις τι λέω. Σε εκείνες τις συναυλίες που δεν ασχολείσαι με τους μουσικούς και την παρουσία τους στο σανίδι. Αφήνεσαι, κλείνεις τα μάτια και λικνίζεσαι.
Δονείσαι μαζί τους. Ψέλνεις μαζί τους. Ταξιδεύεις μαζί τους. Είναι ταξίδι με καύσιμο το χόρτο, τη καύλα, τις ιδιαίτερες αναζητήσεις τους και το riff. Ναι, το riff. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε metal - rock και δη stoneropsychedoomual enlightenement. Τους το εύχομαι ολόψυχα. Να το βρουν αυτό το ανώτερο που αναζητούν. Και ας είναι και ψέματα. Εάν είναι στο ταξίδι τους να μας αφήσουν τέτοια τραγούδια, ας διαβάσουν ανάποδα και τις Ουπανισάδες τραγουδώντας με τη φωνή του Ντοναλτ Ντακ. Καλό θα είναι.
Είναι από το Κίεβο. Είναι τέσσερις...και έχουν δεινόσαυρους για κατοικίδια.
0 σχόλια:
Post a Comment